Van 1 t/m 7 juni was het de Week van de Jonge Mantelzorger. Om hier aandacht aan te besteden, waren wij van Steunpunt Mantelzorg Venray van Synthese iedere dag aanwezig bij Gilde Opleidingen. We werkten samen met collega’s van Vincent van Gogh, afdeling preventie. We spraken met studenten over het opgroeien met iemand thuis die zorg nodig heeft. Niet alleen stelden we vragen, maar we lieten hen ook iets doen. Dit gebeurde ook door andere collega’s op het Raayland College.
Bij Gilde hadden we stenen bij ons. Op iedere steen stond een woord dat een deel van het dagelijks leven van een jongere met zorgtaken beschrijft. Er stonden woorden op zoals school, hobby’s, sporten en baantjes, wat voor iedere jongere van toepassing is. Maar er waren ook stenen met woorden als helpen aankleden, zorgen maken, koken en mee naar de dokter gaan. Deze stenen symboliseerden de lasten. De jongeren ontdekten dat als ze te veel stenen stapelden, de stapel omviel. Dit laat zien dat te veel zorgen kan leiden tot omvallen.
We vroegen de jongeren vervolgens welke lasten zij als eerste zouden wegdoen als ze de keuze hadden. Wat mij opviel, en waar ik ook van schrok, was dat 9 van de 10 jongeren als eerste de stenen met woorden als uitgaan, sporten en hobby’s aan de kant legden. Alles waar ze juist ontspanning en nieuwe energie uit halen. Daarna kwamen woorden als school, huiswerk en stage aan de beurt. Dit zijn juist belangrijke dingen voor hun toekomst. Wat overblijft zijn de zorgen voor en over de ander. Het raakt me dat zelfs jongeren die niet in die situaties zitten deze keuzes al maken. Het is mooi te zien dat jongeren zo betrokken zijn bij hun naasten, maar het mag niet ten koste gaan van henzelf.
Tijdens deze week op het Gilde ontstonden veel mooie gesprekken en inzichten. Jongeren die zelf opgroeien met zorgen thuis herkenden zich in de verhalen, jongeren die niet in zo’n situatie zitten hoorden wat zij kunnen betekenen voor een ander.
In het najaar organiseren we een activiteit voor jongeren die opgroeien met zorgen thuis. Want maar een week per jaar aandacht voor deze doelgroep is natuurlijk veel te weinig.
