De wachttijden waren veel te lang en problemen escaleerden. Charlotte, gezinscoach bij Synthese, windt er geen doekjes om: “Alleen nog maar heftige crises, zware casuïstiek en veel te hoge werkdruk. Bovendien een slechte naam in de markt: Als de gezinscoach komt, dan wordt je kind uit huis geplaatst. Het moest echt anders!”
Intussen is het tij volledig gekeerd. “Sinds dit jaar werken we als één team: Synthese, bureau Jeugdzorg en MEE (de organisatie voor mensen met een beperking). We zijn daar waar de kinderen zijn. Op school, het consultatiebureau, de peuterspeelzaal. Of we worden ingeschakeld door de GGD of de huisarts. Preventief, nog voordat er problemen ontstaan en in goede samenwerking met de jeugdconsulenten van de gemeente. Zien we dat een kind echt in de knel raakt, schakelen we aanvullende en deskundige hulp in. We werken immers altijd in een groot netwerk van deskundigen. Ook buiten de zorg.”
“Het contact met de gezinscoach is nu heel laagdrempelig; we zijn een verlengstuk van school. We ondersteunen de ouders en nemen de leerkracht zaken uit handen. Als kinderen te laat en zonder ontbijt op school komen. Of als ouders moeite hebben met grenzen stellen, bijvoorbeeld. Bij veelvoorkomende vragen of klassenproblematiek organiseren we een thema-avond. Over de Meldcode kindermishandeling bijvoorbeeld. Of over echtscheiding en pestgedrag. En als het nodig is, gaan we op huisbezoek. Dan kijken we mee en vragen door. Gaat het hier inderdaad om een diagnoseonderzoek voor het kind? Of zijn hier opvoedvragen van de ouders aan de orde?”
We werken immers altijd in een groot netwerk van deskundigen.
Gezinscoach Moniek kan erover meepraten: “In dit geval schakelde moeder ons in. Ze was al jarenlang verwikkeld in een vechtscheiding en haar twee dochters van 15 en 17 maakten dat mee. Veel schelden, hoogoplopende ruzies en zelfs een tik. Normale communicatie was er al heel lang niet meer. De meisjes gingen er langzaam aan onderdoor.”
“Aanvankelijk wilde vader van geen hulp weten. Maar na heel veel gesprekken met moeder, vader én de dochters, zijn we er toch in geslaagd om ze samen aan tafel te krijgen. Tijdens de reeks familiegesprekken die volgden, hebben de kinderen hun behoefte aan respect en waardering kunnen uiten. En zitten vader en moeder niet meer lijnrecht tegenover elkaar. Het gezin is nu in therapie waarbij ze leren om de communicatie verder te verbeteren en afspraken te maken.”
Een enorme wending in een langslepend verhaal. “Patronen zijn doorbroken, posities gekanteld en -zo gaf moeder onlangs zelfs aan- het lijkt wel of ik weer positieve gevoelens voor hem begin te krijgen……”